Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі – Алматы: Мемлекеттік тілді дамыту институты. Б.Қалиев.. 2014.
көйлекшеңдену — көйлекшеңден етістігінің қимыл атауы … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
көйлекше — (Қарақ.) матадан тігілген, аттың сауырын жауып тұратын жабу … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
көйлекшеңден — ет. Көйлектен басқа киімдерін шешу, көйлекпен ғана жүру. Жадағайлау бір жеріне келіп, к ө й л е к ш е ң д е н і п, білегін түрініп, жуынды (Ж. Аймауытов, Шығ., 182) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
көйлек — Көйлегімен [көйлекшең] туған бала. Жеңіл жүрістен туған бала. Қазекең мұндай «к ө й л е г і м е н т у ғ а н» б а л а л а р д ы да сыртқа теппейді (Қ.Жұмаділов, Дарабоз, 1, 404). Көйлек тігер. Қыз д.м. Батиха, к ө й л е к т і г е р і ң і з д і ң… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қапет — зат. жерг. Халат. Әйел ауырып жатқан Қабеннің төсегіне жақындап, қ а п е т і н, орамалын шешіп оның үстіне тастап, өзі көйлекшең ғана қалды (Ж.Молдағалиев: Жұлдыз, 1973, №7, 19) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
омырауша — зат. сөйл. Кеудеше, жеңсіз, шолақжең. Мана шешесі «тоңасың, тер қатады» деп жеңі жоқ, кішкенай о м ы р а у ш а н ы зорлап кигізген еді (С.Байжанов, Ақ маржан, 30). Ол жалаң аяқ, көйлекшең, ақ о м ы р а у ш а киген, қос бұрымды, шашына даланың… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
